De langste van de vele tunnels is de tunnel van Frejus, traforo del Frejus, we moeten ons Italiaans een beetje oefenen. De tunnel blijkt 12.87 km lang te zijn, je mag maximum 70 km/h rijden en je moet een afstand houden van 150 m, bovendien kost het je 35.10 €. Een alternatief is er niet echt, want alle passen zijn gesloten. Het wordt behoorlijk stil in de auto, en de buitentemperatuur gaat over de 30° in het midden van de tunnel.
De blauwe lichtjes tonen de afstand van 150m.
In de planning stond om onderweg de Sacra di San Michele te bezoeken. Het bewolkte weer, de tijd, en vooral het uitzicht op enkele steile hellingen doen ons genoegen nemen met een foto vanuit de auto.
Een beetje reiziger is flexibel.
Het binnenkomen van Turijn is erg druk. In het centrum blijkt de grootste openluchtmarkt net te zijn afgelopen, en het vuil waait ons tegemoet. Ik koos een hotel midden in het centrum. Als je maar een halve dag tijd hebt om de stad te bezoeken, verlies je best geen tijd met verplaatsingen, vandaar. Ik had in de reviews over het hotel gelezen dat de parking bescheiden was. Een verkeerde interpretatie van mij. De parking is vrij groot, maar de parkeerplaatsen zijn bescheiden. We staan op -3, geen idee hoe diep die nog door ging. Op de receptie vertelde men ons dat de parkeerplaats voor het hotel op -1 is, je mag daar staan voor 20€ per dag, waar wij staan betaal je per uur. We mogen ons verplaatsen als we dat willen. Achteraf bleek dat we goed kozen door te blijven staan, want per uur kwam het op 16.90 €, een paar cappuccini verschil.
Vanaf de ingang van de hotel zie je de dom niet, je moet drie stappen zetten.
De lobby is vrij indrukwekkend, met de trap die tot 5 hoog rond loopt.
We hebben onze kamers op de 5e verdieping, onder het dak.
Je mag de kamers gerust ruim noemen, zeker voor een hotel in het centrum van een grootstad. Voor alle duidelijkheid, beide foto's zijn van 1 kamer, we hebben er zo twee ter onzer beschikking. Iemand heeft onze constanza lamp uit de living in de kamer gezet. Ik heb eigenlijk ook nooit foto's van de badkamer, omdat Lut deze altijd onmiddellijk bezet als we in een hotel toekomen.
Na drie passen, de dom van Milaan.
Er blijkt duidelijk iets te doen te zijn/geweest te zijn/te zullen zijn, want het wemelt er van politie en leger, alleen is het ons niet duidelijk of dit al dan niet folklore is als we hun outfits bekijken, zeker die pluimen vinden we de ernst van het uniform in het gedrang brengen.
De groene michelin loodst ons altijd door een stad, hoewel die kaartjes verdomd klein zijn
De pleinen volgen elkaar in sneltempo op, dit is het Piazza del Città, met het Polazzo di Città,
Het piazza San Carlo met San Carlo én San Cristina.
Dit is San Cristina, zouden ze hier afzonderlijke kerken bouwen voor de mannen en de vrouwen?
Het wijdse piazza Castello let een zicht op Plazzo Reale.
Het hoge gehalte aan extreem magere jongeren valt ons op, met toch een hoog gehalte aan wat we hier marginaliteit noemen, maar in Turijn waarschijnlijk doorsnee is. Bovendien hebben ze ofwel pikzwart ofwel sneeuwwit haar in een kapsel dat ofwel een orkaan of wel een vulkaan heeft doorstaan.
Onderweg loopt er ook een furieuze dolle mina te telefoneren. We zien aan het gedrag van de Italianen dat ook zij dit niet echt onder de noemer normaal plaatsen.
Onderweg kunnen we een artisanale bakkerij niet voorbij gaan. We kopen er focaccia: natuur met rozemarijn, een met kaas en een met courgette (dit kost enige moeite om uitgelegd te krijgen). De juffrouw in de winkel knipte de stukken netjes af met de schaar. Voor 4.50 € hebben we een lekker tussendoortje. Op een bankje in een van de vele parken genieten we van de bakkunsten, maar ook van de Turijners en hun honden. Ze laten hier massaal hun huisdieren uit en laten ze los op/met elkaar. Toestanden, de ene hond hangt aan de lijn, terwijl de ander gezellig met z'n poten komt spelen. Samen wegrennen tot de een aan het eind van z'n uitrolbare leiband komt.
Veel prachtige winkels, maar voor een goeie deal moet je niet echt naar Turijn afreizen. Een broek voor 2 500 € met bijhorend jasje van 5 500 €, een pen voor 1 650 €. Anderzijds zijn de meeste straten ingenomen door precies dezelfde winkelketens als bij ons.
Via de via Po komen we bij het museo cinema, hét symbool van Turijn.
Ze hebben zoveel pleinen, maar hier is er geen. Je kan van dit enorme gebouw geen afstand nemen.
Onderstaande foto is samengesteld uit drie foto's.
Het gebouw blijkt gebouwd te zijn als synagoge, vandaag is het het museum van de cinema.
De opera:
En de gespleten persoonlijkheid van palazo Madama:
Naast ons hotel staat een leuke woning, ze heeft nog een architectuurprijs gewonnen.
Het toont hoe open je kan wonen pal in het midden van het centrum van Turijn.
Een zeer enthousiaste uitbater loodst ons door de menukaart, de dames krijgen er geen en moeten op zijn charmes rekenen. Onze tafel:
We krijgen
Sint-Jacubsschelp granitato als antipasta
Ravioli van gerookte vis
Dorade met artichoc
en een bladerdeeg van appelsien en creme met hazelnoten als dessert.
ik vraag een dessert senza succero en krijg een appel.
dat alles voor een 30 € samen met een lekkere Celabruce di Caluso van 2006 uit piémonte (19€)
In het italiaans klinkt het eigenlijk beter:
Capesante gratinate al burro verde
Ravioli al fumetto di pesce con sugo di granseola
Ombrina al vapore con cuor di carciofi
Frolla al mandarino con crema cotta e salsina di nocciole
Een gezellig restaurant met een eerlijke keuken, op wandelafstand (twee steegjes) van het toeristisch centrum (en dus ons hotel). Op het einde van de avond dacht ik dat de patron met al z'n charmes en mooie praatjes iets minder eerlijk was, want hij had m'n visa twee maal nodig. Het was niet gelukt de eerste keer. Bij thuiskomst zag ik dat het bedrag maar één maal gedebiteerd was. Dus zeker een eerlijk restaurant.
Het ontbijt in het hotel was heel uitgebreid en in internationaal gezelschap. We zagen aan een andere tafel vanalles in de sacoche verdwijnen. We hebben dan maar mee gedaan, een appel, een beetje cake, wat yohourt, het kan altijd van pas komen.
Bij het uitchecken: "did you use something from the minibar?" "No", dus. We zongen onze lof over het hotel en zeker over de ligging. "So we will see you again" was de reactie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten