Pompeï, 12 april 2010

Na een onweerachtige nacht wordt het ontbijt opgediend in de villa. Je doet alles zelf, een sneetje toasten, een eitje koken. Uniformpje komt helpen, hij zorgt voor overheerlijke capucino en omeletten. Het zal aan mijn italiaans liggen maar dit geeft voor de rest van het gezelschap volgende hilarische situatie op.

Aan het buffet zorg ik dat enkele sneetjes brood in de toaster gaan, en probeer de eierkoker op gang te brengen. Als ik terug aan de tafel kom staat de vriendelijk jongeman naar mij te glimlachen en vraagt:

U: "Omle?"

ik: "Cappucino" ik denk dat hij de anderen gevraagd heeft wat ze willen drinken, en op mij staat te wachten

U: "Omle?"

ik: "Cappucino" iets luider want ik dacht dat ie me niet verstaan had

U: "Omle?"

ik "D U E   C A P P U C I N O   !"

Tot ik de anderen zie dubbel liggen van het lachen. Ik had niet begrepen dat hij vroeg of ik een omelet wou, ik had iets als 'ombre' verstaan maar dat is dan weer eerder spaans.

Tot thuis werkt dit door, je moet het Esmoreit maar eens bij gelegenheid vragen, hij doet een mooie impressie.

Het is volle zon en boven de 20°, we trekken de volledige dag uit voor Pompeï.

grote kaart na de klik

De Basilica, het grootste gebouw van Pompeï, hier werden de rechtszaken en handelsovereenkomsten geregeld.

Het Forum, het centrum van het openbare leven.

De Vesuvius ligt als een constant dreiging in de achtergrond van de stad.

Huizen, winkels, theaters, overheidsgebouwen, cultus, straten en pleinen er is eigenlijk weinig verschil met de stad zoals we die nu nog steeds kennen.
Je vraagt je constant af wat er nog origineel is en wat er 'interpretatie' is.

Het Macellum, een grote overdekte markt met winkeltjes aan de zijkanten. Centraal de zuilen van de overdekte bassin waar vis werd verhandeld.

Er liggen nog vele vondsten op inventarisatie te wachten.

Therme del Foro

Het Casa del Fauno met het vloermozaïek van de slag tussen Alexander en Darius.

Er valt ons een nieuw soort toeristen op, de nieuwe rijken, de Russen. Ze gedragen zich zeer hautain en hebben een zeer aparte kledingkeuze: glitter en glamour, met blinkende broeken en spannende topjes met ontsnappende boezems.
Wat ons uiteindelijk bij de uitdrukking brengt: Ik haat groepen, zowel jongeren, ouderen, vrouwen, Chinezen, Russen, Gele Petjes, Engelsen, Amerikanen.

Het Odeion, het kleine overdekte theater, voor concert, toneel en dans.

De trappen werden met kussens bedekt. De mensen brachten eten en drinken mee naar de voorstelling.
Het concert zat aan weerszijden boven beide ingangen, full surround als het ware. Het podium werd afgescheiden van de zaal door een doek dat naar beneden verdween.

groot beeld na de klik
zoekplaatje, vind mams, Esmoreit en Eulalie.

De Kazerne van de gladiatoren.
Hier is ook een gehandicapten toilet. Er is niet veel volk, de deur van het toilet is niet op slot (er was nochtans een groot schuifslot). Ik stap binnen en zie een gat, een bloot gat, een groot bloot gat. Ik ben dan maar discreet op m'n stappen teruggekeerd. Nadat ik het sas hoor, spurt een dame naar buiten, en ze blijft gaan, de heirweg op.

Casa del Menandro.
De meeste woningen zijn naar binnen gericht, met mooie binnentuinen of atria, de meeste woningen hebben geen zicht naar buiten.
In deze woning zijn originele muurschilderingen bewaard, met het vesuviaans rood dat de aandacht trekt.

De Via del abbondanza is de winkelstraat van Pompeï

 Ingemetste kuipen voor het koel bewaren van etenswaren en drank.

De Palestra Grande, de oefenruimte voor de atleten.

groot beeld na de klik

en natuurlijk het amfitheater


groot beeld na de klik

De auto staat op een parking behorend bij een camping en pizzeria. Het tarief is 2.5€ per uur, en we hebben er bijna 5 uur gestaan. Als je iets eet in de pizzeria dan krijg je de parking gratis.
Een groep Nederlanders komt ons voorbijgelopen "Nou we hebben wat te besteden"
We bestellen onze pizzas en drank, wat neer komt op 7€ (nog altijd stukken goedkoper dan de 12.5€ voor de parking) "Lekker toch, zo buiten eten in het zonnetje, leuk" "Nou die wijn vind ik toch wel erch verchane chlorie" Ze vroegen zich af of ze de Vesuvius nog zouden doen, ik heb me maar wijselijk afzijdig gehouden.

Het avondeten hebben we in Castelcicala genomen. Je besteld dit 's morgens en tegen 's avonds heb je dan een privékok in het salon in de villa.
antipasta: mozerella met ham
pasta met pesto en pommedori
worstjes (eerder vingers) met aardapelen en spinazie.
parfait van fragole
met een vino rosso.

Het was eerder dagelijkse kost, enkel de worstjes vielen wat te hard uit. Het is natuurlijk wel heel apart om een privékok te hebben.

Ik heb deze namiddag ook voor het eerst van de appelsienen in de boomgaard geproefd, overheerlijk. Ik begrijp niet dat deze vruchten zo rijp aan de boom hangen op deze tijd van het jaar, terwijl er ook bloesems aan de bomen staan.